Praca Pani Doroty Proby to przedsięwzięcie trudne i zarazem oryginalne. W Polsce powstały dotąd chyba dwa filmy o Witkacym, ale w żadnym z nich nie zaistniał ten fragment jego życiorysu, który zawiera miesięczną podróż statkiem z Bronisławem Malinowskim do Australii. A właśnie ten temat Pani Dorota wybrała na przedmiot swojej pracy magisterskiej. Akceptując jej, wybór dałem wyraz wątpliwościom. Pierwsza – literacka. Nie byłem pewien, czy dramaturgicznie da się tak zbudować scenariusz, by film nie był nudny. Miesiąc podróży, a tu żadnego huraganu, zarazy ani piratów. Coś się dzieje w retrospekcjach, ale i one nie są pasjonujące.

Ostatecznie uznałem, że scenariusz napisze jakiś mistrz w profesji, a na razie Pani Dorota tworzy ramę, którą ktoś wypełni fascynującym obrazem. Druga wątpliwość wypłynęła z obawy przed obiektami australijskimi. Film miał być realizowany w Polsce. Wioska Aborygenów u nas? To nie może się udać.

Dyplomantka jest jednak osobą asertywną i upartą. Napisała zarys scenariusza, profesjonalnie przeplatając wątek główny z retrospekcjami. Na jego podstawie stworzyła projekt scenografii do filmu z epoki. Wybrała i zaadaptowała istniejące wnętrza i plenery. Zaprojektowała dekoracje studyjne. Pracę poprzedziła staranna kwerenda materiałów ikonograficznych, polskich i zagranicznych. Zdokumentowała też lokacje w Zakopanem. Z pewnym trudem powstrzymałem ją przed dokumentacją w Australii.

Na znajdujące się tam obiekty zdjęciowe wybrała Aulę Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu (Ratusz w Perth) oraz Pustynię Błędowską na zbudowanie aborygeńskiej wioski. Głównym obiektem scenograficznym jest statek RMS Orsova, tj. jego pokład, sala restauracyjna, kabina pasażerska z korytarzem. Z braku takowego autorka zdecydowała się na budowę w studio, z wykorzystaniem greenboxu.

Dyplomantka, co na naszym Wydziale jest dość niezwykłe, ma już doświadczenie z filmem. Jest autorką dwóch samodzielnie zrealizowanych za granicą filmów dokumentalnych. Należało więc traktować ją poważnie.

Bo poważnie podeszła do zadania, jakie przed nią stanęło. Jej wizualizacje są eleganckie i jednorodne stylistycznie, a rysunki techniczne są dowodem na przygotowanie do zawodu. Pracę pani Doroty Proby oceniam bardzo wysoko ze względu na zakres i oryginalność oraz konsekwentne wykonanie trudnego artystycznego zamierzenia.

prof. Janusz Sokołowski