Stan zachowania ornatu był wyjątkowo zły, pretekstę odłączono od ornatu, a bardzo zniszczoną tkaninę aksamitną uznano za destrukt – bez wątpienia ornat pozostawiony bez zabezpieczenia w ciągu kilku lat uległby całkowitemu zniszczeniu. Podejmując się jego konserwacji, musiałam wykazać się wieloma umiejętnościami, precyzją, a przede wszystkim cierpliwością, bowiem metody konserwatorskie zastosowane do zabezpieczenia i wzmocnienia aksamitnej tkaniny ornatu były czynnościami trudnymi, wymagającymi czasu i skupienia. Konserwacja umożliwiła nie tylko ocalenie cennego, średniowiecznego ornatu, ale także przywróciła mu pierwotną formę dzięki ponownemu scaleniu z pretekstą. Prace konserwatorskie prowadzone przy obiekcie pozwoliły mi ponadto poszerzyć wiedzę na temat wzornictwa oraz sposobu wykonania średniowiecznych tkanin i haftów, zapoznałam się z metodami stosowanymi w konserwacji tkanin i wybrałam z nich najbardziej odpowiednią do zabezpieczenia aksamitnej tkaniny ornatu. W ramach pracy magisterskiej szczegółowo przeanalizowałam sposób wykonania haftowanej preteksty ornatu i na tej podstawie opracowałam metodykę badań średniowiecznych haftów z kolekcji gdańskiej. Analizę porównawczą technologii i techniki wykonania dwunastu haftowanych szat liturgicznych przeprowadziłam w ramach pracy teoretycznej.