Moja praca dyplomowa Inwersja traktuje o zależnościach pomiędzy jednostką a zbiorowością. Inspirację do pracy stanowił chór grecki – ze względu na wspólnotowość, szyk, unifikację jednostki, uroczystość oraz uniwersalność przekazu.
Genezą pracy dyplomowej jest moje wewnętrzne rozdarcie między chęcią przynależności do masy a byciem jednostką manifestującą swoją odrębność.
Realizacja Inwersja Marty Mielcarek to dwurzutnikowa projekcja wideo, prezentowana jednocześnie na przeciwległych ekranach. Ponieważ główną inspiracją projektu był chór grecki, wyobrażony przez multiplikacje postaci, cała praca ma silnie umocowanie w europejskiej spuściźnie wizualnej i umiejętnie łączy tradycje kulturowe z zagadnieniami współczesnymi, podejmuje bowiem aktualny społecznie temat relacji indywidualności i masowości.
Podstawową myślą pracy wydaje mi się być charakterystyczna dla nowoczesnych społeczeństw dychotomia pomiędzy chęcią działania w grupie i czerpania z niej siły a potrzebą indywidualności i manifestowaniem swojej wyjątkowości. Kluczowa w przeniesieniu tej myśli na język wizualny stała się wspominana przez autorkę metoda movement choir Rudolfa Labana, polegająca na prostym ruchu unisono, czyli jednakowej choreografii powtarzanej przez wszystkich występujących tancerzy. Marta Mielcarek posłużyła się metodą multiplikacji swojej bohaterki, co wraz z zabiegiem projektowania jej wizerunku w skali 1 : 1 dało silny i sugestywny efekt zbiorowości zbudowanej z jednostki.
Każda z dwóch projekcji ma określony charakter pod względem wykorzystywanych gestów filmowanych osób. Pierwsza prezentuje układ ruchów zaczerpnięty z rzeczywistości postaci sterujących zbiorowościami, takimi jak stewardesa, dyrygent czy ksiądz. Drugi zaś materiał jest sekwencją stanowiącą odpowiedź sterowanej masy na dyrygującą jednostkę. Ekspozycja przemyślana została tak, aby obie projekcje stworzyły między sobą rodzaj dialogu prowadzonego przy użyciu mowy ciała i gestu. Dialog, który stanowi odzwierciedlenie dylematów świadomej jednostki. Widza.
Pełny wymiar praca uzyskuje wraz ze zrealizowanym w Pracowni Działań Przestrzennych prof. Mirosława Bałki aneksem pod tytułem XX, który również będzie prezentowany na wystawie. Przedstawia on na niewielkich ekranach obraz fragmentu DNA rodziców autorki, który ona uznała za swoisty autoportret i głos w dyskusji rozpoczętej pracą dyplomową.
O wadze i aktualności opracowanego tematu może świadczyć to, że Inwersja Marty Mielcarek podczas 6. edycji ogólnopolskiej wystawy Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych 2014 w Gdańsku otrzymała Nagrodę Rektorów.
Ur. 1990; studia na Wydziale Sztuki Mediów 2009–2014 ASP w Warszawie. Stypendium: Rektora ASP dla najlepszych studentów 2011, 2012; Funduszu Popierania Twórczości przy Stowarzyszeniu Autorów ZAIKS 2012, 2013.
Dziedziny działalności artystycznej: fotografia, wideo. Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne (2013) oraz Nagroda Rektorów na ogólnopolskiej wystawie konkursowej Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych (2014). Staże fotograficzno-operatorskie w Fundacji Ciało/Umysł oraz (trzykrotnie) TR WARSZAWA.